De taalstrijd, een historisch feit in het politiek ingewikkelde België. We zijn het misschien al vergeten dat onze voorouders gestreden hebben om Nederlands te kunnen spreken. We zijn opgegroeid met de vanzelfsprekendheid onze eigen taal te spreken, in onze eigen taal te studeren, boeken uit de hele wereld in het Nederlands vertaald te kunnen lezen. Maar dat is niet altijd zo geweest. We zijn bovendien zeer enthousiast om andere talen te leren en te spreken. We pronken er zelfs mee op onze cv. Ook ik schep er vaak over op tegen mijn Franse vriend, in wiens land de Franse taal nog steeds tot het hoogste goed gerekend wordt en het spreken van een andere taal een rariteit is. Belgen zijn immers zeer open minded in tegenstelling tot Fransen. We switchen zo naar het Frans en naar het Engels wanneer het nodig is. Ik overdrijf een beetje, maar je begrijpt wat ik wil zeggen. Wat ze ook in het buitenland beweren over België, we zijn toch zo verdraagzaam tegenover andere talen. Nou had ik het even mis. Gisteren kwam die 'strijd' in een klein cafeetje weer boven piepen. Het communautaire politieke beest heeft als een inktvis zijn tentakels op mijn leefwereld vastgezet. Mijn Franse vriend, een romantische violist uit de Provence, treedt zo nu en dan met zijn Franse groep op in gezellige Gentse cafeetjes. Je zou ze moeten zien, rasechte Fransmannen, die de sterkte van onze talrijke bieren vaak fout inschatten. Gisteren trad de groep op in zo'n café, rock en Franse chanson...Een genre waarin de schoonheid van de Franse taal mooi tot uiting komt. Toen de zanger het publiek bedankte in het 'Engels', als je het al Engels kan noemen, riep een misnoegde Vlaming: "Et maintenant en Néerlandais". De Fransman wist niet waar hij het had, hij stamelde een 'beeedankt' uit en ging verder met zijn babbel. Maar daar bleef het niet bij. De man wilde absoluut praten met de zanger, even zijn mening zeggen over dé Walen, over de slecht behandelde Vlamingen, over het communautaire spook dat bij iedereen meer en meer binnensluipt door de slechte politieke situatie. En hij wilde die uitleg in het Nederlands doen...Hoe vaak de zanger ook herhaalde: "je suis français, je suis français, je ne suis pas Belge, je ne parle pas le Néerlandais", het mocht niet baten. De misnoegde Vlaming zou en moest zijn mening even zeggen en het beeld van de verdraagzame Vlaming die vele talen en culturen omarmt met één zin teniet doen. Et maintenant en français....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten