Riverside and crazy vibes

Muziek in het weekend. Een mengeling tussen melancholie en euforie. Een mengeling tussen luieren en zo veel mogelijk doen. Een mengeling tussen verliefd nadenken en uit de bol gaan.

Agnes Obel - Riverside 

Selah Sue - Crazy Vibes

Een weekend vol dromen!

Handleiding voor de doorwinterde pendelaar

 Elke dag naar Brussel pendelen, begint na een tijdje zijn tol te eisen. Je zoekt allerlei manieren om de reis minder lastig en lang te maken.
Ik zet mijn pendeltips even op een rijtje:

1. Ken je opstap -en afstapplek

Vele pendelaars hebben een vaste opstapplek. Ook ik heb zo'n plek. Het is vaak de plek op het perron waar een deur van de trein ongeveer stopt. Je weet dat omdat de trein bijna altijd op hetzelfde perron, op dezelfde plaats stopt.
Het is ook de plek die dicht bij de uitgang op het perron van je bestemming stopt. Mijn afstapplek bij uitstek is dicht bij de roltrap richting de metro in Brussel Centraal. Het duurt even voor je jouw plekje kent en uitgedokterd hebt maar het spaart toch wat tijd uit.

2. Instappen en drummen ?

Reizigers die elke dag naar Brussel reizen, hebben meestal geduld. Ze hebben misschien in hun eerste pendeldagen wat gedrumd maar na een tijdje geef je dat op en blijf je gewoon kalm en hoffelijk. Niemand wil zijn dag beginnen met een vrouw die je de huid vol scheld omdat ze niet meteen kan opstappen. Je opstapplekje zorgt er bovendien voor dat je vaak een zitplaats hebt.

3. Ruimte of hoffelijkheid?

Soms heb je zo'n dag dat je ruimte wil op de trein: een zitplaats én een plaats voor je handtas, jas en sjaal. Een zitruimte met vier plaatsen is daar de beste plek voor. Zo kan er nog iemand tegenover jou komen zitten én behoud je jouw ruimte. Een zitruimte met twee zitplaatsen is 'gevaarlijker'. Als er dan iemand naast jou komt zitten, zit je wat 'opgesloten'.
Als je opmerkt dat er veel reizigers zijn, ben je wel hoffelijk en haal je je gerief weg. Je hoeft niet onnodig plaatsen bezet te houden.

4. Eerste klasse?

Wat als de trein volledig volzet is en in de eerste plaatsen zijn er nog plaatsen? Ik ga uit van het principe van 'je betaalt voor een zitplaats'. Als de volledige trein volzet is en er zelfs in de gangpaden geen plaatsen meer zijn, dan ga ik zonder schaamte in eerste klas zitten. De treinconducteur zal er wel begrip voor hebben.


5. Boek lezen

Ik heb vaak weinig tijd om boeken te lezen. Je kan de "verloren reistijd' mooi benutten door een boek te lezen. Eentje die je al heel lang wilt lezen maar er de tijd niet voor vindt. Het lezen van een boek op de trein, doet de tijd ook snel voorbijgaan.

Veel reisplezier!

New York, the city that never sleeps

Broadway

Times Square

Een droom gaat in vervulling!
Nina en ik gaan twaalf volle dagen naar New York! Mijn levensmotto is eigenlijk een beetje 'New York zien en sterven'. We gaan in september en zullen dus tien jaar 11 september meemaken. En we gaan voor een lange periode. Ik hou er niet van om een stad haastig te bezoeken. Ik wil er de tijd voor nemen en genieten van elk detail. Een dutje in Central Park, een terrasje doen, musea bezoeken, winkelen...
Enkele sfeerfoto's...genieten en dromen.

Als journaliste droom ik er van om ooit voor een gevestigde en grote krant als 'The New York Times' te werken.

Prachtige foto van The Brooklyn Bridge

Een mooie wandeling in de groene long van New York.

Lady Liberty

Dries Van Noten betovert Parijs

Dries Van Noten liet gisteren het modewereldje de schokgolf rond ontwerper John Galliano vergeten. In de prachtige receptiezaal van het stadhuis in Parijs toonde de Belgische ontwerper zijn nieuwste damescollectie voor de komende herfst en winter. En die mocht er zijn, sommigen spreken zelfs van een 'tour de force'.

Van Noten haalde inspiratie bij 'Les Ballets Russes', het beroemde Russische balletgezelschap, en bij David Bowie, voor zijn weelderige mix van prints en stoffen.
De collectie wordt gekenmerkt door knielange jurken in prachtige stoffen zoals zijde, bestaande uit een patchwork van interessante motieven. Hij gebruikt een zeer breed kleurenpalet gaande van oranje en blauw tot groen en goud. Af en toe last Van Noten een rustpunt in, en dan verschijnt een effen silhouet in azuurblauw, zwart of koraalrood op de catwalk. Ook zijn materialen stralen een absolute klasse uit: Hij mixt tweed, bont, zijde, en slangenleder. Zijn nieuwste collectie is alweer een schot in de ros want ze werd op luid applaus onthaald.


Zoals jullie zien wil ik vaker artikels die ik schrijf voor mijn werk op mijn blog posten. Af en toe schrijf ik modeartikels. En dat vind ik zelf heel tof om te doen. Een artikel over Dries Van Noten mag de spits afbijten. 

Wat is er toch aan de hand met trambestuurders?

Toeristen negeren, onvriendelijk antwoorden op vragen, geen ticketjes willen verkopen, geen briefjes van vijf euro aanvaarden, een norse blik,...Ik denk dat De Lijn iets in de koffie van haar trambestuurders doet, want ze kunnen toch niet allemaal onvriendelijk zijn? Soms ben ik blij als ik zie dat een chauffeur iemand zeer vriendelijk behandelt... Verrast zelfs! Mijn ongenoegen begon na een leuk weekendje zee met een goede vriendin. We wilden de tram aan het station in Gent nemen richting Korenmarkt. Gepakt en gezakt stapten we op de tram en zoals het hoort, ging ik bij de chauffeur een ticketje kopen.
"Wat, ik verkoop dat niet hoor, je moet dat buiten kopen", snakte hij.
-"Maar meneer ik heb vijfduizend koffers op de tram gezet", stamelde ik. (Hij was wel verplicht om ticketjes te verkopen, even ter verduidelijking)
"Ga het snel kopen, ik zal wel wachten", zegt de vriendelijke man.
Ik liep naar mijn vriendin, liet alles bij haar staan en ging snel een ticketje kopen met mijn één euro op zak.
Tuut, tuut, tuut,....opeens gingen de deurtjes dicht en de tram was weg...
Verbijsterd bleef ik achter op het perron, zonder handtas, zonder koffers, zonder telefoon, met één euro op zak.
Op een druilerige maandag besloot ik nog eens de tram te nemen. Na dat voorval weigerde ik koppig nog de tram te nemen en alles te voet of met de fiets te doen. Maar de regen zorgde er voor dat ik toch zwichtte. Deze keer ging een koppel toeristen naar de tramchauffeur omdat ze een ticketje wilden kopen.
"Sir, Can we buy a ticket please?"
-"Neeje madam, ge moet dat op't perron kopen", snauwde de chauffeur.
Die toeristen snapten er natuurlijk geen jota van en ze stonden wat onwennig rond te kijken.
"Op't perron, madam", herhaalde de chauffeur.
Ik begon natuurlijk te koken van woede...en ging de toeristen uitleggen wat ze moesten doen, in het Engels, zodat ze het deze keer zouden begrijpen.
Ik kon het niet laten aan de chauffeur te vragen of hij niet begrepen had dat het toeristen waren en hij misschien een poging kon doen hen te helpen.
Een druppel koffie te veel voor de norse man? Zonder pardon werd ik uit de tram gezet, als een klein boefje.
Ik kan een hele dag vullen met zulke verhalen.
Misschien moet De Lijn haar chauffeurs iets betere koffie serveren, want haar huidige koffie zorgt voor norse trambestuurders. Fair Trade koffie misschien? Het is maar een advies van iemand die nooit meer de tram zal nemen.

Het perfecte slaapliedje ?

"Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap. Een schaap met witte voetjes, dat drinkt zijn melk zo zoetjes...." Had ik maar een eenvoudig slaapliedje nodig om mijn geest 's avonds rust te gunnen en diep in slaap te vallen. Het helpt kindjes om in slaap te vallen? Maar wat voor volwassenen?

Een dik jaar al heb ik problemen om in slaap te vallen... En ik voel dat ik er eens over moet schrijven want volgens recent onderzoek lijdt tien tot twintig procent van de Belgische bevolking aan slapeloosheid. Ik ben dus niet alleen, maar je moet het wél alleen oplossen.
Eerst probeer je een oplossing te vinden op een zo 'natuurlijk' mogelijke manier:  kalmeerpilletjes van kruiden, rescue, kalmerende theetjes, sporten, mindfullness en yoga. Je hoopt zo dat het zal helpen en daar ligt al de eerste fout. "Slapen is zo natuurlijk als ademen en eten voor een mens", dixit mijn moeder. En mijn moeder die is zo wijs als een oude Griekse filosoof.
Slapen is dus iets natuurlijk, iets vanzelfsprekend. Waarom lijden sommige mensen dan aan slapeloosheid?
Ik vermoed dat er een psychologisch probleem (ik ben geen psychologe) aan de basis van het probleem ligt. En vervolgens sleurt je focus op slapen je in een vicieuze cirkel van slapeloosheid. De angst om niet in slaap te vallen zorgt er voor dat je niet kunt slapen.
Al die natuurlijke hulpmiddeltjes zijn sowieso niet slecht, maar het zorgt er voor dat je al uren op voorhand nadenkt over het moment dat je wilt gaan slapen. Iemand die moeilijk in slaap valt, kan gewoon niet stoppen met daar aan te denken. "Zal ik kunnen slapen?","Hoe lang zal ik nu weer wakker liggen?", "Hoe moe zal ik morgenvroeg zijn?", ...Een mens zou voor minder gek worden en zijn oor afsnijden à la Van Gogh.
Als 2011 het jaar is waarin de gemiddelde vlaming de ideale partner aan de haak wil slaan, de job van zijn dromen wil binnenhalen en leuke nieuwe mensen wil leren kennen, dan is 2011 voor mij (en zo'n vijftien procent van de Vlamingen) het jaar waarin ik geen gedachte meer aan slaap wil verspillen.
Ik moet dan ook gewoon de wijsheid van mijn moeder opvolgen: "hoe minder je er over nadenkt, hoe beter het zal gaan." En nu wil er geen woord meer aan vuil maken...