Wat is er toch aan de hand met trambestuurders?

Toeristen negeren, onvriendelijk antwoorden op vragen, geen ticketjes willen verkopen, geen briefjes van vijf euro aanvaarden, een norse blik,...Ik denk dat De Lijn iets in de koffie van haar trambestuurders doet, want ze kunnen toch niet allemaal onvriendelijk zijn? Soms ben ik blij als ik zie dat een chauffeur iemand zeer vriendelijk behandelt... Verrast zelfs! Mijn ongenoegen begon na een leuk weekendje zee met een goede vriendin. We wilden de tram aan het station in Gent nemen richting Korenmarkt. Gepakt en gezakt stapten we op de tram en zoals het hoort, ging ik bij de chauffeur een ticketje kopen.
"Wat, ik verkoop dat niet hoor, je moet dat buiten kopen", snakte hij.
-"Maar meneer ik heb vijfduizend koffers op de tram gezet", stamelde ik. (Hij was wel verplicht om ticketjes te verkopen, even ter verduidelijking)
"Ga het snel kopen, ik zal wel wachten", zegt de vriendelijke man.
Ik liep naar mijn vriendin, liet alles bij haar staan en ging snel een ticketje kopen met mijn één euro op zak.
Tuut, tuut, tuut,....opeens gingen de deurtjes dicht en de tram was weg...
Verbijsterd bleef ik achter op het perron, zonder handtas, zonder koffers, zonder telefoon, met één euro op zak.
Op een druilerige maandag besloot ik nog eens de tram te nemen. Na dat voorval weigerde ik koppig nog de tram te nemen en alles te voet of met de fiets te doen. Maar de regen zorgde er voor dat ik toch zwichtte. Deze keer ging een koppel toeristen naar de tramchauffeur omdat ze een ticketje wilden kopen.
"Sir, Can we buy a ticket please?"
-"Neeje madam, ge moet dat op't perron kopen", snauwde de chauffeur.
Die toeristen snapten er natuurlijk geen jota van en ze stonden wat onwennig rond te kijken.
"Op't perron, madam", herhaalde de chauffeur.
Ik begon natuurlijk te koken van woede...en ging de toeristen uitleggen wat ze moesten doen, in het Engels, zodat ze het deze keer zouden begrijpen.
Ik kon het niet laten aan de chauffeur te vragen of hij niet begrepen had dat het toeristen waren en hij misschien een poging kon doen hen te helpen.
Een druppel koffie te veel voor de norse man? Zonder pardon werd ik uit de tram gezet, als een klein boefje.
Ik kan een hele dag vullen met zulke verhalen.
Misschien moet De Lijn haar chauffeurs iets betere koffie serveren, want haar huidige koffie zorgt voor norse trambestuurders. Fair Trade koffie misschien? Het is maar een advies van iemand die nooit meer de tram zal nemen.

Het perfecte slaapliedje ?

"Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap. Een schaap met witte voetjes, dat drinkt zijn melk zo zoetjes...." Had ik maar een eenvoudig slaapliedje nodig om mijn geest 's avonds rust te gunnen en diep in slaap te vallen. Het helpt kindjes om in slaap te vallen? Maar wat voor volwassenen?

Een dik jaar al heb ik problemen om in slaap te vallen... En ik voel dat ik er eens over moet schrijven want volgens recent onderzoek lijdt tien tot twintig procent van de Belgische bevolking aan slapeloosheid. Ik ben dus niet alleen, maar je moet het wél alleen oplossen.
Eerst probeer je een oplossing te vinden op een zo 'natuurlijk' mogelijke manier:  kalmeerpilletjes van kruiden, rescue, kalmerende theetjes, sporten, mindfullness en yoga. Je hoopt zo dat het zal helpen en daar ligt al de eerste fout. "Slapen is zo natuurlijk als ademen en eten voor een mens", dixit mijn moeder. En mijn moeder die is zo wijs als een oude Griekse filosoof.
Slapen is dus iets natuurlijk, iets vanzelfsprekend. Waarom lijden sommige mensen dan aan slapeloosheid?
Ik vermoed dat er een psychologisch probleem (ik ben geen psychologe) aan de basis van het probleem ligt. En vervolgens sleurt je focus op slapen je in een vicieuze cirkel van slapeloosheid. De angst om niet in slaap te vallen zorgt er voor dat je niet kunt slapen.
Al die natuurlijke hulpmiddeltjes zijn sowieso niet slecht, maar het zorgt er voor dat je al uren op voorhand nadenkt over het moment dat je wilt gaan slapen. Iemand die moeilijk in slaap valt, kan gewoon niet stoppen met daar aan te denken. "Zal ik kunnen slapen?","Hoe lang zal ik nu weer wakker liggen?", "Hoe moe zal ik morgenvroeg zijn?", ...Een mens zou voor minder gek worden en zijn oor afsnijden à la Van Gogh.
Als 2011 het jaar is waarin de gemiddelde vlaming de ideale partner aan de haak wil slaan, de job van zijn dromen wil binnenhalen en leuke nieuwe mensen wil leren kennen, dan is 2011 voor mij (en zo'n vijftien procent van de Vlamingen) het jaar waarin ik geen gedachte meer aan slaap wil verspillen.
Ik moet dan ook gewoon de wijsheid van mijn moeder opvolgen: "hoe minder je er over nadenkt, hoe beter het zal gaan." En nu wil er geen woord meer aan vuil maken...