O Children

O Children van Nick Cave

Gisteren heb ik de allernieuwste Harry Potter-film gezien: 'Harry Potter and the Deathly Hollows part 1'. Ik hou van de boeken en ik heb ze één voor één verslonden. De films zijn een zeer leuk extraatje en ik sta dan ook op de eerste rij om ze te zien. Zo kan ik even wegdromen in een heel andere wereld dan de onze. De nieuwste film is een heel mooie maar donkere roadmovie. Dit moment (zie foto) in de film is zo mooi en ontroerend dat ik het hier op mijn blog wil posten. Het nummer van Nick Cave past er zo goed bij dat het gewoon tot mijn herfstlied van 2010 gebombardeerd wordt. Zet dit nummer op en draai de volumeknop open. Kijk door het raam en droom even weg: rode en bruine bladeren vallen van de bomen, het wordt donker, straatlampen gaan knipperend aan, een eenzame fietser rijdt voorbij....

Tik tik tik...

Tik tik tik....tiktiktiktiktik..."Ik word knettergek van die regen"! Het voorbije weekend was een heel druilerig weekend. Ik schrok 's nachts wakker wanneer de regen hard begon te tikken op mijn veluxraam in de slaapkamer en ik riep slaapdronken uit: "Er is een bom gevallen in de straat!".  "Maar neen, liefje", zei het lief troostend, " het is de regen maar. We zijn nog steeds in België he!". En daar viel niet alleen een regenbom, maar ook een soort geografische tijdbom. Ja we zijn nog steeds in België. Drie jaar geleden koos mijn Fransman voor de liefde, ah l'amour, en verhuisde naar België.  Er waren geen regenwolken aan de lucht. Maar wat nu? Ik werk ondertussen, geen olijke student meer, en je begint serieuzer aan je toekomst te denken. In welk land gaan we wonen? Zal ik werk vinden in Frankrijk? Waar willen we onze kinderen laten opgroeien? Waar wil ik een huis kopen? Vragen die niet dringend beantwoord moeten worden maar wel ooit een antwoord zullen moeten krijgen. En dan zullen we een bom zien barsten. Ik ben niet alleen een chauvinistische Gentenaar, maar mijn vriend is een chauvinistische Provençaal. Niet echt een plat préféré voor een internationaal koppel. Het is niet dat ik niet wil verhuizen. Ik heb altijd wel zin in avontuur en wonen in het zonnige zuiden van Frankrijk zie ik meer dan zitten maar er is altijd een 'maar'. Ik wilde dat ik mijn 'maar' in een postpakketje naar de Provence kon sturen. Ik zal het daar openmaken en wel zien wat er in het pakketje ligt. Maar ja...